jueves, 13 de enero de 2022

Mi banco Del libro de lectura «Rocío» de Julia M. Crespo, Edit. Kapelusz

 Banquito amigo:

Si tú pudieras

hablar conmigo,

¿qué me dirías?

¿Que año tras año

distintas manos

te han hecho daño?

¿Que estás cansado

de que te hiera

el cortaplumas

o la tijera

¿Que tienes manchas?

Banquito amigo:

por los que fueron

malos contigo,

seré más bueno!


P’algo juiste a l’escuela Por Arsenio Caviglia Sinclair

No te atribulés áura ni agachés la cabeza;

Es tarde; a la vergüenza,

Hay que tenerla en antes

De pialar cosas puercas.

 

Sé que la culpa es mía;

¿quién me mandó? ¡canejo!

Si yo era un gaucho crudo

Hecho a los tiempos viejos

Haserte a vos estruído?

¡Risién, risién colijo

Pa’ lo que me ha servido!

 

Aura que ya las tabas

Risongan si las muevo,

Aura que h’anochesido

Pa presipiar de nuevo…

¡m’himpotecaste tuito!

El campo y el rodeo!

¡suerte que ni pa lonjas

Te han de asetar mi cuero!

 

Mi has trampiao en le pago;

¡dispués que yo hise tanto!

Si dende gurisito,

Cuando t’enorquetabas

En el “sebruno patria”,

Enterrando la reja

(qu’entonse era a mansera)

L’esigía a la tierra

Tuito lo qu’eya diera;

Y a cada gota gruesa

Del sudor que me cáiba,

Viendoté tan gauchito

Pa mi mesmo pensaba:

“Sudá, sudá Evaristo”,

“que cuando el tiempo cuadre”,

“lo verás dotorsito”

“como quiere su madre”.

 

¡Dios la tenga en la gloria!

Po ella es lo que te digo,

Porque ni a su memoria

Rispetastes, ¡indino!

Y hasta la “sarca vieja”

Que l’ayudaba a criarte,

En tu angurria de plata

Entr’el lote tarjastes…

Y eso es lo que me quema;

Lo demás… no, ¡que diantre!

 

Y güeno, a lo hecho pecho,

Y escuchá pa qu’entiendas:

Tuavía no estoy jundido…,

Que hay dos varas ‘e tierra,

Ayá, en el camposanto…,

Ande descansa “eya”.

Si pa cubrir tus visios,

Sirve de algo esa tierra,

¡himpotecala m’hijo…;

P’algo juiste a l’escuela!